Bauw

De bauw, ook wel baaf genoemd, die vermoedelijk zijn oorsprong heeft gevonden in een wasbare bescherming tegen morsen bij het eten, heeft in de dracht een blijvende plaats gekregen. Door de keuze van het materiaal (antieke sits of antieke geruite katoen) is het vaak een kostbaar voorwerp van pronk geworden in de kinder- en vrouwendracht. De bauw van meisjes en vrouwen is voor het dagelijks gebruik van een fleurig, meest fors gebloemde katoen, en wordt strak voor het lijf gespeld. Voor hoogtijdagen wordt de dagelijkse bauw vervangen door een antieke sitsen van katoen of linnen, van Indische of Europese herkomst. Dit zijn vaak naambauwen, bv. de kelkebauw voor Pasen of de wuppertjesbauw voor gewoon. Antiek is ook de z.g. "benet", een bauw welke uit twee verschillende stukken stof bestaat. De bovenste helft is van gebloemde stof, de onderste helft van geruit doekjesgoed.; De bauw reikt vanaf het middel tot aan de rand van het koor, waarmee het rijglijf is omgeboord; en bedekt in de breedte bijna de gehele borst. Wordt met spelden vastgezet. Katoen, "batik", donkerblauw met bruin- witte motieven, voor in de rouw. De Bauw, die vermoedelijk zijn oorsprong heeft gevonden in een wasbare bescherming tegen morsen bij het eten, heeft in de dracht een blijvende plaats gekregen en is door de keuze van het materiaal (veelal antieke stoffen), tot een kostbaar voorwerp van pronk geworden. De jongenbauw is rechthoekig van vorm en bestaat uit drie delen: een middendeel van kant of bewerkt wit linnen met stop- snee- of witwerk: dit is de z.g. legger. Deze legger heeft aan weerszijden een reep geruite katoen, de z.g. skroossies.; Bij zware rouw is de bauw uit een zeer donkere stof gesneden, en blijft de legger achterwege. Bij lichtere rouw is de ruitstof paars getint en heeft de baaf een smalle legger.