Een priestergewaad waarvan de zijden stoffen al eerder over een dansvloer heeft gezwierd. Ja, in de achttiende eeuw kwam het voor dat verschillende robes à la française vermaakt zijn tot priestergewaden. Maar hoe kon deze transformatie van wereldlijke kleding naar sacraal gewaad vorm krijgen? In dit blog neemt docent textielrestauratie René Lugtigheid je mee langs verborgen verhalen achter het sacraal gewaad.
Afrikaanse mode bestaat niet. Net zo min als Europese mode. Wat wel bestaat zijn de vele verschillende innovatieve en vooral enthousiaste ontwerpers die hun eigen hedendaagse blik werpen op kleding en heritage. In de tentoonstelling Fashion Cities Africa worden vier Afrikaanse steden onder de loep genomen met oog op het gevarieerde modebeeld dat zij produceren.
In de huidige maatschappij waarin kopen en weggooien de norm is geworden neemt Judith van Hilten ons mee in de gedachte dat we waarde moeten gaan inzien van het vergankelijke. Iets dat gebruikt wordt laat sporen van leven achter en geeft het kledingstuk juist karakter.
Hoewel niet iedereen de mode op de voet volgt - daarvoor heb je immers trend forecasters - we worden allemaal beïnvloed door het wel en wee van de mode in onze kledingkast. In de tweede Uit de Mode-Meet Up werd er daarom ingezoomd op de drager. Want ook al heb je niks met mode, alle wegen leiden ernaar toe…
Een bijzondere aanwinst voor Paleis Het Loo! De toile of proefjurk van prinses Juliana voor de 1980 inhuldiging van koningin Beatrix. Met deze jurk wordt het grotere publiek geïntroduceerd aan een nieuwe naam in het register van koninklijke couturiers.
Museum Van Loon beschikt over een koetshuis, dat oorspronkelijk een eenheid vormde met het huis aan de Keizersgracht 672. Onlangs werd een van de meest spectaculaire rijtuigen, de gala-berline van jonkheer Louis van Loon gerestaureerd. Daarbij werkte het museum samen met de Meesteropleiding Coupeur voor de reconstructie van de bijbehorende livreien.
Is je jas stuk, dan kan je overwegen hem te laten reperaren. Het liefst op zo'n manier dat je niet meer kan zien dat de jas ooit kapot is geweest. Althans, zo doen we dat in het westen. In Japan gaat men van oudsher echter heel anders om met reparaties.
Virginia Suermondt had haar ouders al schandalig lang niet geschreven. Ze opent haar brief met een excuus en maakt het meteen weer goed door een brief van zes kantjes over haar audiëntie bij koningin Wilhemina. Spannend, want: wat als je met je kleding helemaal de plank misslaat?
Voor velen is het iets vanzelfsprekends: meisjes dragen roze, jongens dragen blauw. Een jongen die roze draagt, dat is raar. Hoe komt het dat we bepaalde kleuren met een bepaald geslacht associëren? Jeremy spreekt zich in De stijl van Zuidoost hierover uit en vindt dat echte jongens roze kunnen dragen.
Manga, games, mode en anime: wereldwijd vinden deze elementen uit de populaire Japanse beeldcultuur gretig aftrek. Naar aanleiding van de tentoonstelling Cool Japan in Museum Volkenkunde in Leiden kijkt Eva Harmsen naar drie modefenomenen die hun oorsprong hebben in Japan: Lolita's, de Japanse avant-garde en kimono's.
Glad haar is nog steeds een haarstijl die als norm in het Westen geldt. Kroeshaar, bijvoorbeeld een afro, wordt maatschappelijk nog niet (volledig) geaccepteerd. Levi gaat tegen de norm in door zijn haar op natuurlijke wijze te laten groeien, wat resulteert in een afro.
Ook in de dracht wil je er niet net zo bij lopen als je moeder of oma. De vorm van de toefmuts is door de jaren heen zo veranderd dat de punt op het voorhoofd rust. Om intensief en kostbaar schoonmaakwerk te voorkomen, hebben de streekdrachtdraagsters iets bedacht...
Om een aandenken te hebben aan de overleden persoon en de verplichte sombere kleding een beetje ‘op te fleuren’ koos men vaak voor een rouwsieraad met een stukje haar, (melk)tand of foto van de overledene.
In dit blog gaat Bibi Poels dieper in op het belang van rouwsieraden door enkele historische voorbeelden uit te lichten.
Voor het lustrum van de Nederlandse Kostuumvereniging maakte Teresa van Twuijver een wel heel bijzonder ensemble: geïnspireerd op de 18e eeuw, maar in een modern jasje.
Bijna 50 jaar was de mode- en kostuumcollectie van Huis van Gijn onzichtbaar. Pas in 2019 werd de collectie weer getoond op de tentoonstelling Slow Fashion. Het museum is nu ook een partner van modemuze waardoor de collectie nu nog toegankelijker is. Dit artikel is een kennismaking met de collectie voor het 'grote publiek’.
