Met het oog op de baadgewoontes in de achttiende eeuw, lijken de zweetplekken in de oksels van veel japonnen niet verwonderlijk. Maar, zeggen deze vlekken wel iets over de hygiëne van de achttiende-eeuwse upper class?
In onze nieuwe kindertentoonstelling Allemaal aan tafel! gaat graaf Jan op zoek naar een bruid. Een deftige graaf kan natuurlijk niet thuiskomen met een verloofde die haar mond aan de gordijnen afveegt, of haar neus in de servetten snuit. Maar wat waren de sociale regels eigenlijk rond 1900?
Waar gaat het hart van een re-enactor sneller van kloppen? Hoe ga je op zoek naar (authentieke) bronnen die je vertellen hoe een 18de eeuwse japon er precies uit zag? En wat ervaar je als je moet dansen in een korset?
Nog tot en met 30 oktober 2022 richt het Allard Pierson met Zeur niet! de schijnwerpers op het fenomeen musical in Nederland, en dan met name de musicals van Annie M.G. Schmidt.
Crinolines, korsetten, grote lange onderbroeken: historische onderkleding blijft boeien. Hoewel bekendheden zich nu dikwijls in hun ondergoed op het podium wagen, werd onderkleding vroeger nooit zo in het openbaar gedragen. Hoe kom je er nou achter welke kleding er bij de historische ondermode hoorde?
Een afbeelding is duizend woorden waard. Ten minste… in de praktijk blijkt dat afbeeldingen zoals schilderijen niet altijd even betrouwbaar zijn. Neem nou de trouwjapon van Anna van Hannover. Want wie oh wie heeft de daadwerkelijke jurk afgebeeld?
In de tentoonstelling ‘Let’s Dance’ in Kunstmuseum Den Haag staat dansmode in de spotlights. In dit blog zoomt conservator Madelief Hohé in op twee 18-eeuwse japonnen die je à la polonaise kan oppoffen.
Napoleon waagde zich - onsuccesvol - in een tulband en oriëntaalse robe aan het ontbijt. Gewaagde negentiende eeuwse vrouwen kwamen er beter mee weg en ook in de twintigste eeuw waren 'turbans' een groot succes onder vrouwelijke 'turbanista's'.
Kleren zijn op het eerste gezicht niet de meest voor de hand liggende voorwerpen om honderden jaren in stand te houden. Waarom worden kledingstukken dan toch door musea verzameld?
Een van de favoriete onderwerpen van het 'team Slow Fashion' was de verkleedkleding. Een onverwacht subthema van de tentoonstelling en een onderwerp dat veel meer aandacht verdient!
Koninklijke galaslepen? Alweer? Ik weet het… ik schreef er al tweemaal eerder een post over op het blog van Modemuze. Maar soms raak je niet uitgeschreven over een bepaald onderwerp!
Het begon met kostuumdrama's op televisie en het bezoeken van tentoonstellingen. Shari van der Waals-Atalla maakt en draagt replica’s van historische kostuums en heeft een eigen bedrijf onder de naam La Rose Couture.
Liefhebbers van kostuumdrama’s zwijmelen graag weg bij de elegante baljaponnen, fonkelende ‘diamanten’ en opgestoken kapsels. Voor kijkers met kostuumhistorische kennis gaat dat wegdromen vaak moeilijker: zij zien vooral rare stoffen, moderne kapsels en te diepe decolletés.
Corina van der Linden, ook wel bekend als Crien-Oline, maakt als costumière historische replica kostuums voor musea, re-enactors en liefhebbers. Om inspiratie op te doen neemt ze regelmatig een kijkje in depots van musea.
Een symposium om de Nederlandse modesector te inspireren. Dit was het doel van het 2014 Fashion Symposium – time for reflection dat op 4 december in Amsterdam Noord plaatsvond.
Van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat, van dijzak tot waaier, al eeuwenlang is een outfit pas klaar met de juiste accessoires. In deze driedelige blogserie wordt per dagdeel gekeken naar de vele ditjes en datjes die zorgen voor een geslaagde look.
