1937, Itchiku Kubota, een jonge Japanse kunstenaar, ziet in het Tokyo National Museum de overblijfselen van een kimono uit de 16e eeuw, uitgevoerd in de zogenaamde Tsujigahana stijl. De brede waaier aan textieltechnieken – waaronder schilderen, tekenen, borduren en verven – die werden toegepast op de unieke kimono’s is op dat moment een uitgestorven kunstvorm in Japan.
Kubota verdiept zich in de geheimen vanTsujigahana en introduceert de stijl geleidelijk in de moderne kimono. Hij geeft zijn eigen invulling aan eeuwenoude concepten en creëert oogverblindende reeksen van zijden kimono’s, die door hem rijkelijk worden bewerkt met traditionele Japanse technieken. Hij introduceert als eerste het concept waarin een uitgestrekt landschap op een aaneenschakeling van kimono’s wordt gecreëerd. Elke kimono kan beschouwd worden als een afzonderlijk kledingstuk, of als een deel van het geheel.
De kimono, de nationale klederdracht van Japan, bestaat uit twee rechthoekige stukken stof die aan elkaar worden genaaid. Een kimono wordt gedragen als dagelijkse outfit, modestatement of ritueel gewaad, maar kan evengoed als kunstwerk worden tentoongesteld in een particuliere woning. Akiko Fukai, curator emeritus uit het Kyoto Costume Institute, onderstreept het verschil tussen de Japanse en westerse mode. Een westerse snit benadrukt meestal de vorm en welving van het lichaam, terwijl traditionele Japanse kleding – zoals de kimono – de focus verlegt van de taille naar de schouders en meer ruimte (‘ma’ in het Japans) laat tussen het lichaam en het kledingstuk.
De selectie in de galerij van het MoMu presenteert zes kimono’s uit Kubota’s onvoltooide reeks Symphony of Light, samen met twee kimono’s uit zijn reeks Mount Fuji. Elk stuk is voor het eerst te bewonderen in België. Kubota was al een zeventiger toen zijn idee voor Symphony of Light begon te rijpen, en de reeks was niet voltooid bij zijn overlijden in 2003. Deze kimono’s zijn een krachtig statement van concepten die door de jaren heen werden ontwikkeld en verfijnd. Zoals elk meesterstuk in de wereld van textiel weten ze de aandacht te vangen met een sterk beeld, om de toeschouwer vervolgens mee te nemen op een ontdekkingsreis langs minuscule geborduurde of geschilderde elementen en tie-en-dye-effecten die de verschillende texturen van de geweven zijde tot leven brengen.