Ceintuur met soyate

"Faja" van rode wol, geweven op een heupweefgetouw. Langs de randen zijn enkele zwarte scheringdraden gebruikt, die een zigzagpatroon vormen. De inslagdraden zijn rood. Tussen de zigzaglijnen is een scheringpatroon geweven, met achtereenvolgens een vlinder, een mensfiguur met iets op het hoofd, geometrische motieven en weer een mensfiguurtje met iets op het hoofd. De scheringdraden hangen aan één uiteinde los over een lengte van 50 cm. Het andere einde is op een "soyate" vastgezet (zie 5075-215). De "faja" wordt in de lengte dubbelgevouwen en vastgenaaid, maar dat is met deze nog niet gebeurd. Cordry (1968) vermeldt niet hoe de "faja" wordt gedragen. Ceintuurs hebben een belangrijke plaats in de traditionele dracht van de mannen maar vooral van de vrouwen. In de mannendracht, die tegenwoordig bijna geheel verdwenen is, werden ceintuurs gebruikt om de broek mee vast te zetten. In de vrouwendracht werd de wikkelrok met minstens één, maar vaker met meerdere ceintuurs om de heupen gebonden. Vaak werd daarnaast ook de “soyate” gebruikt, een ceintuur van gevlochten palmblad die aan de geweven ceintuur werd bevestigd. Het ruwe oppervlak van de “soyate” vergrootte de grip van de ceintuur op de vaak zware wikkelrokken. Ceintuurs die met een dergelijke “soyate” werden gedragen hebben meestal aan slechts één uiteinde franjes; aan het andere werd de “soyate” bevestigd. Kleine kinderen dragen de miniatuurversie van de kleding van volwassenen. Naast een praktische functie had de vrouwenceintuur ook een beschermende of zelfs magische functie. Vaak werd geloofd dat de ceintuur de buik ondersteunde en het ongeboren kind beschermde. In veel gevallen worden ceintuurs in één dorp of regio geweven en over lange afstanden vervoerd om vervolgens in andere regio’s te worden verkocht. Dikwijls worden gordels eens per jaar op grote markten verkocht waar de verkopers en kopers niet hetzelfde dialect of zelfs dezelfde taal spreken. zie 5075-186,187