Gele wikkelrok met Jaspe

Functie: Het vrouwelijke kledingrepertoire bestaat uit een meerkleurig bovenstuk genaamd huipil; een rok met een patroon of effen genaamd falda of corte; een geborduurd of geweven ceintuur genaamd faja; versiering voor het hoofd en haar genaamd cinta; en een doek voor verschillende doeleinden genaamd tzute of servilleta. Er zijn twee typen rok; de wikkelrok met een oude herkomst en de bijeengevouwen rok met Spaanse herkomst (Deuss 1981). De wikkelrok wordt het meeste gedragen. Variatie vindt plaats in gebruikte patronen en kleurgebruik. In het algemeen worden de rokken op een trapweefgetouw geweven, maar in Huehuetenango worden ze nog altijd op een heupweefgetouw geweven. De lengte van de stof kan variëren van 2 tot 6 meter. De stof wordt samengenomen zodat er een buis ontstaat waar de vrouw in stapt. De overige stof wordt om het lichaam gewikkeld en samen gevouwen op de heupen met één of meer plooien en vastgezet met een band die om het middel wordt gebonden. Een geborduurde naad (randa) van zijden draad wordt vaak gebruikt om de banen stof waaruit de rok is gemaakt aan elkaar te bevestigen. Niet alleen deze randa verschild per dorp, maar ook de lengte waarop deze rokken gedragen worden. De stof die gebruikt wordt voor de bijeengevouwen rok is tussen de 5 en 7 meter lang. Een trekkoordje wordt gebruikt om de stof rond de middel vast te trekken. Beschrijving: Deze gele wikkelrok heeft dunne verticale rode strepen in een groep van vijf en horizontaal streepjeslijnen in indigo. Na twee streepjeslijnen volgt een baan van drie indigo strepen.Daarnaast zijn er katoendraden gebruikt die gekleurd zijn door gebruik te maken van de Jaspe techniek (ook bekend als de Ikat techniek). Jaspe is een verftechniek in knopen waarbij er decoratieve motieven worden geproduceerd. Hierbij worden specifieke gedeeltes van de draad bedekt (door de draad op specifieke plekken te knopen) om te voorkomen dat deze gedeeltes gekleurd raken op het moment dat de draad in de verf wordt ondergedompeld. Wanneer de knopen worden losgemaakt, na het verven, bevat de draad geverfde en niet geverfde segmenten. Tijdens het weven worden met deze draden figuren gevormd. Techniek: Deze huipil is op een trapweefgetouw gemaakt. Toelichting: Dit doek zou als wikkelrok gedragen kunnen worden. Tevens wordt deze stof regelmatig gebruikt om huipils voor toeristen te maken. Vroeger zijn dit soort rokken ook van zijde gemaakt. Literatuur: Deuss, Krystina (1981) Indian Costume from Guatemala. Twickenham: CTD Printers Ltd. Gemeenschap van afkomst: Chichicastenango is een deelgemeente van het El Quiché departement. Het is een Quiché dorp dat zich op 2,103m boven het zeeniveau bevindt. Het heeft een tropisch klimmaat. Volgens een bevolkingstelling van 2007 waren er in dat jaar 258,314 inwoners, waarvan er 130,118 niet-Maya waren en 128,196 wel Maya waren. De Maya's van de gemeente Chichicastenango spreken het Oostelijke Quiche'. Die Maya taal behoort tot de Quiche-Achi subtaalfamilie van de Maya taalfamilie Chichicastenango is zeer bekend om zijn markt. Het is geen industrieel centrum, maar wel een handelscentrum. Het is bovendien, één van de belangrijkste markten van de hooglanden. Chichicastenango produceert grondstoffen, in het bijzonder voedingsmiddelen. De naam van Chichicastenango komt oorspronkelijk uit een Nahuatl woord, Tzitzicastli. Het betekent "op de koer van de netels of in de ommuurde plaats door netels".