Gouden ring, onderdeel van de staatsiedracht van een koning

Gouden ring van een Asantehene, een Ashanti vorst. De ring is een duidelijk onderscheidingsteken en statusvoorwerp. De voorstellingen op de ring verbeelden spreekwoorden die met het koninklijk gezag te maken hebben. Met de sieraden van een hedendaagse koning is iets raars aan de hand. Gouden sieraden zij het symbool van koningsschap bij uitstek, van rijkdom, van macht, van grootsheid. Het goud van Ashanti-koningen is wereldberoemd goud. Maar wanneer je de sieraden van een koning eens van dichtbij bekijkt, zie je dat het helemaal geen echt goud is, maar hout overtrokken met goudpapier of met goudverf beschilderd metaal. Veel hedendaagse koningen kopen hun sieraden in gespecialiserde regaliawinkels zoals 'King's and Queen's' in Kumasi. Zulke winkels hangen vol met 'gouden' sieraden, open en bloot, voor iedereen te koop. De gouden en met bladgoud beklede sieraden blijken tegenwoordig voor een groot deel vervangen te zijn door 'nepgoud', abessinia, en goudpapier. Deze nieuwe mode heeft een curieuze oorzaak. Professor McLeod schrijft hierover in een brief aan het Kindermuseum: "I think the use of gold paper began when the British Museum mounted its 'Asante, Kingdom of Gold' exhibition in 1981. We had to make replicas and one of my staff used gold paper very skilfully. the Senior Okyeame, Nana Boakye copied the idea and took it back to Kumasi (...) gold paper is now widely used and even fahionable". Veel gouden voorwerpen zijn om financiële redenen verkocht en vervangen door replica's. Met het geld dat het goud opbrengt, laten koningen prestigieuze villa's bouwen en kopen ze dure auto's. Dit feit doet nogal wat stof opwaaien in Ghana. Het gaat hier immers niet om privébezit maar om 'zetelbezit'. Er zijn rechtszaken gaande tegen koningen (en woordvoerders) die deze misdaad hebben begaan. Het echte goud is echter nog niet allemaal verdwenen. Het wordt zorgvuldig bewaard door de schatkistbewaarder, de gyaasehene, die de enige is die de sleutel heeft tot de schatkamer. De meeste koningen kiezen ervoor nepgoud te gebruiken bij openbare gebeurtenissen en dat doet aan de indrukwekkende en majesteitelijke verschijning van een koning niets af. Alleen bij zeer speciale gelegenheden wil een koning zijn echte goud nog wel eens tevoorschijn halen. Maar welke koning nog hoeveel echt goud heeft, daarover doen vele geruchten de ronde. Wanneer een koning in vol ornaat verschijnt, kan je niet anders dan onder de indruk zijn van de grote hoeveelheid gouden sieraden die hij met zich mee torst. Zijn onderarmen, polsen, vingers, enkels en nek verdwijnen onder al het goud. Dit is zo zwaar dat elke koning een armdrager naast hem heeft lopen, die zijn vol behangen arm ondersteunt. Ook koningin-moeders hebben een armdrager/draagster. Maar ook als de sieraden van de koning niet zo zwaar zijn, zoals op een begrafenis, wanneer een koning ten teken van rouw slechts een paar eenvoudige 'begrafenissieraden' draagt, moet de armdrager zijn arm ondersteunen. Het hoort nou eenmaal bij zijn positie. Gouden sieraden op zich zijn een teken van koningschap, van de macht en rijkdom van de koning en van zijn superieure positie. Sieraden worden gebruikt om mee aan te geven hoe belangrijk de koning is en om zijn relaties tegenover anderen duidelijk te maken. Maar de sieraden hebben elk apart ook nog wat meer te zeggen. Ze vertellen, zoals zoveel Ashanti objecten, over de wijs- en waarheden van Ashanti-land. Het stekelvarken, de dubbele krokodil met een maag, aan de vingers van de koning laten ze het belang zien van de spreekwoorden die ze verbeelden.