Haarssieraad

Gouden haarspeld, voor vrouwen. Dit op Bali gedragen type haarspeld komt voor in allerlei varianten die een bosje bloemen imiteren. Allerlei soorten bloemen werden gemaakt van gouden plaatmateriaal. De bloemblaadjes zijn uitgesneden en op een steeltje van ijzerdraad samengebonden. Bij deze speld is de pin gemaakt van de schacht van een vogelveer. Dit deel is tijdens het dragen niet zichtbaar, omdat dit in een haarknot wordt gestoken, achter op het hoofd. Het deel van deze speld, dat boven de haarknot uitsteekt, bestaat uit takjes van ijzerdraad, waaraan niet alleen blaadjes, maar ook vlinders van bladgoud zijn bevestigd. In 1927 beschreef J.E. Jasper diverse varianten van dit soort Balinese haarsieraden; een roos van goud (tajuk), gouden bloemen op een trilveer (kekitir en saksak), kleine bloementrosjes (sekar kaili kasu), gouden lotus of waterlelie op een trilveer (sekar tunjungan), imitaties van ylang-ylang, een prettig ruikende bloem met langwerpige krullende bladeren (sekar sandat), de gouden orchidee (sekar anggrek) en de geurige bloem van de ijzerhoutboom (sekar nagasari). Kortom, het betreft bloemsoorten, die ook in hun natuurlijke vorm geschikt zijn om in het haar te dragen. Jasper noemt ook nog de sekar sumanggi. Dit is een in goud nagemaakt bloemtrosje dat niet in een knot op het achterhoofd, maar even boven het voorhoofd werd gedragen. Deze haarspeld is afkomstig van het hof van Denpasar, de hoofdstad van Badung in Zuid-Bali. Badung was een van de Balinese koninkrijken, die aan het begin van de twintigste eeuw, met geweld bij de kolonie Nederlands-Indië werd gevoegd. Een aantal maal kwam het op Bali tot een "puputan", een ritueel getinte "strijd tot het einde". Mannen vrouwen en kinderen liepen hierbij in vol ornaat gekleed, de vuurlinie in. In Badung vielen 1800 doden, door Nederlandse kogels en Balinese krissen.