Hemd van zijde met borduurwerk en mouwen van kantwerk

Geelkleurig hemd van een huwelijkskostuum voor een bruid. Het hemd is versierd met netwerk/raster motief op donkere fond op de plastron van het hemd. De afboording toont geometrische en vegetatieve motieven, een levensboom, een rechthoekige amulet, een vaas met bloemen en vissen. Dit type kostuum is kenmerkend voor de stad Hammamet en werd daar in de 19e en begin 20e eeuw gedragen (Sethom 1969: 12). Vanaf de jaren 1950 verdwijnt het kostuum geleidelijk, deels omdat meer meisjes naar school gingen en daardoor minder interesse in borduurwerk hadden, deels doordat de materialen steeds schaarser werden (Sethom 1968: 110). Het complete kostuum bestaat uit tuniek met bijpassende broek en vestje, een hemd en hoofdtooi. Dit kostuum werd gedragen op de derde dag van het huwelijksritueel, de zogenaamde 'jelwa' dag, wanneer de bruid getoond wordt aan de familieleden, de huwelijkscontracten uitgewisseld worden en de inventaris van de bruidsschat opgemaakt. Tijdens het huwelijksritueel droeg de bruid de tuniek (TM-6353-1) met een dergelijk hemd eronder en een broek (TM-6353-2b). Vervaardiging Hemd van zijde met brede mouwen in kantwerk, op het borstgedeelte geborduurd met verguld zilverdraad. Het kant van de mouwen is industrieel vervaardigd en heeft borduursel met geometrische en vegetatieve figuren. Het hemd is vervaardigd door een professionele naaister (ma'allema), doorgaans waren deze van joodse afkomst (Stone 1985: 137, 180). Het borduren werd doorgaans door de bruid zelf gedaan, soms met hulp van haar vrouwelijke familieleden. Een meisje was maanden of zelfs jaren achtereen bezig om haar uitzet voor de bruiloft te vervaardigen. Meisjes die niet konden of wilden borduren, besteedden dit uit aan een ma'allema (Sethom 1968: 101-2).