Hoofddoek

"Bulang" betekent hoofdbedekking. Oude museumgegevens geven ook de namen "bulang jobit" en "tongah dua puluh" of "bulangbulang sitongah dua puluh" als alternatieve namen die misschien in de 19de eeuw en begin 20ste eeuw vaker werden gebezigd. Meestal zijn midden en zijbanen rood in kleur, maar een enkele doek in het verleden had een zwarte middenbaan. Sinds het eind van de 20ste eeuw wordt de "bulang" in alle mogelijke kleuren geweven om bij eenkleurige "outfits" samen met sarong en slendang te passen. De suppletoire inslagmotieven tonen veel overeenkomsten met die van de "ragidup", "pinunsaan" en andere doeken van hoge ritueel belang. De bulang wordt uitsluitend door getrouwde vrouwen gedragen en fungeerde als een huwelijksgeschenk aan de bruid. De manier waarop de doek werd gevouwen gaf zowel de regio als de omstandigheden (ritueel of dagelijks gedrag) aan. Het dagelijks gebruik van de doek neemt tegenwoordig steeds meer af. Vervaardiging De "bulang" omvat een techniek die in geen andere Batakdoek wordt toegepast. Nadat de weefster klaar is met het weven van het middenveld (wat alleen een deel van de kettingdraden met inslag vult) moet zij de rode kettingdraden door witte kettingdraden vervangen. De techniek is niet dezelfde als wordt gebezigd om de kettingdraden in de middenbaan van de "ragidup" te verlengen, maar is wel een variant daarop. Voor een uitvoeriger beschrijving zie Niessen (i.p.(2004). De suppletoire inslagmotieven in de eindvelden tonen veel overeenkomsten met die in de eindvelden van de "ragidup", "pinunsaan", en bepaalde "hohos" doeken.