Katoenen schouderdoek

Dit soort doeken is vernoemd naar de 'singkam' boom (Aporosa microsphaera Hook), vermoedelijk vanwege de rode bast. De spelling 'singkam' is een transcriptie van Batakschrift, maar de naam wordt uitgesproken als sikkam, vandaar dat het vaker als sikkam in archieven en museumrecords voorkomt. De doek wordt gekenmerkt door strepen in het middenveld, dat geen ikat of suppletoire versieringen omvat. De doek verschilt van een andere Toba Batak textiel soort, de ulos Angkola of ragi Angkola, in de eerste instantie omdat de zijbanen effen rood zijn, zonder strepen. Wel is er een duidelijke streep die de gens aangeeft tussen de zij- en middenpanelen. De ordening van de strepen in het middenveld is ook verschillend. De doek is een ouderwetse soort, en werd gedurende de laatste jaren van de 20ste eeuw zelden nog gemaakt of gedragen. De doek wordt als schouderdoek gebruikt. Volgens Meerwaldt's aantekening in Adam's catalogus (1919) wordt het door zowel mannen als vrouwen gedragen, maar museumgegevens geven aan dat het alleen door vrouwen wordt gedragen. Volgens informatie behorende bij zijn verzameling, gemaakt voor het Ethnographisch Museum in Hamburg, kon de doek ten zuiden van het Tobameer als een 'ulos ni tondi' functioneren, d.w.z. om de voorspoed van kind en familie te bevorderen wanneer het door ouders aan hun zwangere dochter wordt gegeven. Vervaardiging De benaming van Toba Batak textielsoorten hangt samen met bepaalde vervaardigingtechnieken. In het geval van de ragi singkam is de ordening van de kleuren tijdens het spannen van de ketting belangrijk. De volgende volgorde komt vaker voor. Andere volgordes zijn ook mogelijk. Belangrijk is dat ze consequent worden herhaald. Twee kettingdraden elk van wit, rood, wit, rood, wit, gevolgd door drie kettingdraden elk van zwart, rood, zwart.