Kokerrok met rose, blauwe en witte lelie-boeketten

Peranakan (nu losgehaalde) kokerrok in de kleuren blauw, rose, bruin en wit met boeketten met lelies: kembang (bloem) buket(an) (oorspronkelijk Indo-Europees motief op batiks van Pekalongan, werd afgebeeld op sarungs van Tegal). De kepala is in dlorong: een diagonale strook verdeeld de kepala in twee driehoeige helften. Elke helft bevat een boeket lelies, kleiner dan die op de badan. De lelie werd door Peranakan geassocieerd met een lokale, giftige plant, de datura, en bood derhalve bescherming aan Peranakan vrouwen tegen ziekte en ongeluk. Voor (Indo-) Europeanen staan lelies symbool voor puurheid en toewijding, alsook voor huwelijks geluk, en zijn dus geschikt als motief voor een pasgehuwde dame. Ook de kleuren drukken dit uit (Heringa, 1996). Volgens Heringa is het mogelijk dat door de universaliteit van de bloem als symbool voor vrouwelijkheid, batiks als deze door Peranakan vrouwen, die zich (na de wettelijke gelijkstelling aan de Nederlanders in 1920) wilden affiliëren met de Nederlanders, gebruikt werden als statussymbool. Motieven als deze werden geassocieerd met Europa, en zulke doeken werden derhalve als prestigieuze cadeaus aan rijke Peranakan vrouwen gegeven om hun gelijke status aan de Nederlandse vrouwen te benadrukken (Heringa, 1996). Volgens McCabe Elliot was leeftijd bepalend in wie wat droeg. Lichte roze en blauwe batiks waren voor jongere dames, terwijl blauw en rood gedragen werd door vrouwen van middelbare leeftijd. Oudere vrouwen droegen een combinatie van bruin, blauw, paars en groen op een crème achtergrond. blauw-wit werd gedragen in tijden van rouw, terwijl rood geluk symboliseerde. na de introductie van synthetische verfstoffen werden vele pastels gebruikt (!984). Deze doek was gemaakt door en voor Chinese vrouwen en voor de export.