Muts met oorkleppen, van fijn gebreide meerkleurige wol met lichtbruine, lichtgroene, donkergroene en blauwe horizontale strepen

In 1980 onderzochten archeologen de graven van 185 Nederlandse mannen die in de 17de eeuw op of nabij Spitsbergen overleden: walvisvaarders en arbeiders van de traankokerijen. De skeletten hadden hun mutsen nog op. Deze mutsen waren persoonsgebonden; enkel aan het gestreepte patroon van de muts kon je elkaar herkennen. Vanwege de barre kou waren de mannen zo dik ingepakt dat je alleen hun ogen zag.