Nylonkousen met motief en originele doos

 

Katoen, wol en zijde waren tot het begin van de 20e eeuw de natuurlijke grondstoffen voor het vervaardigen van beenkleding. Midden 19e eeuw ontstond er een zijdeschaarste door een epidemie onder...

Doorzoek de website met tags
Maker
Schiaparelli (modehuis)
Objectnummer
MMH.2000.0253
Instelling
Modemuseum Hasselt
Periode
1960/1970

Katoen, wol en zijde waren tot het begin van de 20e eeuw de natuurlijke grondstoffen voor het vervaardigen van beenkleding. Midden 19e eeuw ontstond er een zijdeschaarste door een epidemie onder de zijderupsen. Dit schaarsteprobleem werd opgelost dankzij de Franse scheikundige Graaf Hilaire de Chardonnet die in 1884 het substituut kunstzijde of rayon uitvond. Al deze materialen misten echter de elastische kwaliteit. Aanvankelijk werden kousen vlak gebreid en zorgvuldig gesneden en genaaid om zo een goede pasvorm te verkrijgen. Op het achterbeen werden beide zijkanten samengebracht met een omhoog lopende naad. Voor de maten baseerde men zich op het Engelse matensysteem voor schoenen. De uitvinding van de ronde breimachine voor nylon maakte veel knip een naaiwerk overbodig maar veranderde nog niets aan de maatvoering. De uitvinding van de nylonkousen rond 1937 zorgde voor een grandioos succes in de Verenigde Staten. Dit product bezat extra kwaliteiten als sterkte, flexibiliteit en duurzaamheid. Tijdens WOII werd nylon in beslag genomen voor gebruik in militaire doeleinden. De herintroductie van de nylons na WOII zorgde voor een ware 'Nylon Riot' in 1946. Ondertussen leerde ook Europa het product kennen via Amerikaanse troepen die nylonkousen schonken aan hun vriendinnen. Om zijn product te onderscheiden van andere bedacht DuPont een geraffineerde reclame strategie door het hart te veroveren van de Parijse couturiers zoals oa. Coco Chanel, Jean Patou, Christian Dior en Elsa Schiaparelli.

Katoen, wol en zijde waren tot het begin van de 20e eeuw de natuurlijke grondstoffen voor het vervaardigen van beenkleding. Midden 19e eeuw ontstond er een zijdeschaarste door een epidemie onder de zijderupsen. Dit schaarsteprobleem werd opgelost dankzij de Franse scheikundige Graaf Hilaire de Chardonnet die in 1884 het substituut kunstzijde of rayon uitvond. Al deze materialen misten echter de elastische kwaliteit. Aanvankelijk werden kousen vlak gebreid en zorgvuldig gesneden en genaaid om zo een goede pasvorm te verkrijgen. Op het achterbeen werden beide zijkanten samengebracht met een omhoog lopende naad. Voor de maten baseerde men zich op het Engelse matensysteem voor schoenen. De uitvinding van de ronde breimachine voor nylon maakte veel knip een naaiwerk overbodig maar veranderde nog niets aan de maatvoering. De uitvinding van de nylonkousen rond 1937 zorgde voor een grandioos succes in de Verenigde Staten. Dit product bezat extra kwaliteiten als sterkte, flexibiliteit en duurzaamheid. Tijdens WOII werd nylon in beslag genomen voor gebruik in militaire doeleinden. De herintroductie van de nylons na WOII zorgde voor een ware 'Nylon Riot' in 1946. Ondertussen leerde ook Europa het product kennen via Amerikaanse troepen die nylonkousen schonken aan hun vriendinnen. Om zijn product te onderscheiden van andere bedacht DuPont een geraffineerde reclame strategie door het hart te veroveren van de Parijse couturiers zoals oa. Coco Chanel, Jean Patou, Christian Dior en Elsa Schiaparelli. Nylonkousen in 'Sailor blue' met motief. Kousen in roze papier met 'Schiaparelli' in zwarte letters, gewikkeld. Bijhorende doos in rood, gelakt papier met zwarte 'Schiaparelli' letters.

Aanvullingen

Vul deze informatie aan of geef een reactie

Reactie