Paardendeken

Het paard werd vermoedelijk in Afrika geïntroduceerd door de Hyksos, een Aziatisch volk dat ongeveer drieduizend jaar geleden Egypte bezette. Vanuit Egypte verspreidde het houden van paarden zich via noordoost Afrika en Noord- Afrika naar andere delen van het continent. Na hun eerste introductie in West- Afrika werden paarden zonder zadel of stijgbeugels bereden en vermoedelijk was het bit in deze periode ook onbekend. Hoewel het paardentuig wel bekend was op het Afrikaanse continent en dan in vooral het noordoostelijke gedeelte zoals Nubië en Ethiopië en in Noord- Afrika werd het pas in de Islamitische periode door de Arabieren in West- Afrika geïntroduceerd. Vermoedelijk werd de rijuitrusting in de veertiende en vijftiende eeuw algemeen gebruikt hoewel in sommige delen van West- Afrika tot in de negentiende en twintigste eeuw de dieren bereden werden zonder zadel of stijgbeugels. In het noorden van Nigeria werden het hoofdstel en de teugels vaak gedecoreerd, soms zelfs met metalen ornamenten. De hoofdstellen werden vaak vanuit Noord- Afrika geïmporteerd. De uitrusting kon heel eenvoudig uitgevoerd zijn en alleen uit de basiselementen bestaan, maar in de noordelijke gebieden werd de voorkeur gegeven aan een uitbundig versierde versie. Een rijke man hechtte veel waarde aan de aanschaf van een kostbaar paard en een dure uitrusting. De metalen onderdelen werden gewoonlijk van ijzer gemaakt, maar een versierde luxueuze uitvoering die alleen de rijkeren zich konden veroorloven werd van messing vervaardigd. Het paardentuig behoort tot één van de belangrijkste vormen van toegepaste kunst in de Hausa- cultuur en heeft veel gemeen met die van de Tuareg en de Kanuri.