Shirt voor jongens

Dit enkellange lichaams-shirt (Arabisch: thob) van 57 cm lengte is geschikt voor een jong jongetje, een dreumes of peuter. Het kledingstuk is uitgevoerd in traditioneel wit, dat is afgezet met een Burberry ruit bij de hals, schouder, de borstopening, het borstzakje en de manchetten. In de borstopening is een rits gezet. De thob bevat twee steekzakken aan de zijkant. Enkellange lichaams-shirts met lange mouw zijn al eeuwenlang het traditionele basis kledingstuk voor mannen en jongens in West-Arabië. Het shirt hangt los om het lichaam en geeft de drager voldoende ruimte voor alle bewegingen. Ze hebben over het algemeen een steekzak aan elke zij. Lichte kleuren zoals wit en beige zijn favoriet, maar vroeger werden ook fellere kleuren gedragen. Ze worden over het algemeen gemaakt van katoen en zijde, soms gemengd met polyester. Buitenshuis wordt vaak een lange openvallende mantel over het lichaams-shirt gedragen (Colyer Ross (1981), p. 41; Topham (1981), p. 92) Sinds het eerste decennium van de 21ste eeuw zijn experimenten met en aanpassingen aan de traditionele thob meer courant geworden. Dit werd eerst voornamelijk geïntroduceerd door thob-ontwerpers van dure merken. Nu volgt ook de retail-kleding bestemd voor een brede afzetmarkt. Stoffen die duidelijk herkenbaar zijn als westers product, zoals het gebruik van Burberry ruiten hier, zijn populair als toevoeging. Ook merknamen of logo’s van westerse modehuizen zijn populair, ook al betreft het namaak. Dergelijke shirts worden als souvenir meegenomen van de hadj. Kleding als aandenken is populair onder pelgrims. Het aanschaffen van souvenirs als onderdeel van pelgrimage en Mekka als belangrijk handelscentrum gaan beide ver terug in de geschiedenis. Ook al voor de komst van de islam vonden er in en rondom Mekka festivals en bedevaarten plaats waar ook goederen werden verhandeld. Na de komst van de islam werden de bedevaarten gecontinueerd, en was handel tijdens de hadj en de omrah, de kleine bedevaart, toegestaan. Men mocht zijn koopwaar verkopen na het ritueel op de Berg Arafat op dag twee van de pelgrimsrites. Dan kochten pelgrims praktische spullen in voor de terugreis en (luxe)producten als aandenken aan de bedevaart en als geschenk voor familie en vrienden. (Khan 2013, p. 230) Pelgrims brachten ook producten uit het thuisland mee naar Mekka om daar voor een goede prijs te verkopen en zo hun terugtocht te financieren. Al vroeg in de islamitische geschiedenis had het jaarlijkse aanbod op de bedevaartmarkten dus al een internationaal karakter. Dit werd versterkt doordat (al dan niet tijdelijk gevestigde) handelaren in Mekka en havenstad Djedda stoffen en andere producten importeerden speciaal voor die bedevaartmarkten. De diversiteit in het aanbod en de internationale oriëntatie was daarnaast mede te danken aan de aanwezigheid van buitenlandse kunstenaars en ambachtslieden in Mekka die handgemaakte souvenirs (zoals schilderingen van de Ka’ba door Indiase schilders) maakten, zeker in de negentiende eeuw maar naar grote waarschijnlijkheid al veel vroeger. (Porter 2015, pp. 105-107) Voor pelgrims geldt vaak dat de productieplaats van ondergeschikt belang is: het feit dat de aanschaf in Mekka of Medina plaatsvond en het product dus met de heilige steden in contact is geweest is doorslaggevend. (Mols 2013, p. 76) Hoewel het aanbod in de eerste twee decennia van de 21ste eeuw is uitgebreid met bijvoorbeeld uiteenlopende elektronische apparaten, digitale gadgets en spelletjes, hebben sommige souvenirs zoals bidkleden, bidsnoeren, gouden sieraden en Zemzemwater flesjes niets aan populariteit ingeboet, al is hun verschijningsvorm wel aan verandering onderhevig doordat ook modern design zijn intrede doet in het assortiment van pelgrimsartikelen. Gebleven is het internationale aanbod van aandenkens, met de kanttekening dat de lokaal geproduceerde souvenirs ook vaak door buitenlandse vaklui worden geproduceerd.