Vest van zijdevelours geborduurd met goudkleurig zilverdraad

Bordeauxkleurig vestje zonder mouwen van een huwelijkskostuum voor een bruid. Het vestje is versierd met borduurwerk op het borstgedeelte. De versiering toont geometrische krullen en gestileerde vazen met ranken, bloemen en bladeren. Dit type kostuum is kenmerkend voor de stad Hammamet en werd daar in de 19e en begin 20e eeuw gedragen (Sethom 1969: 12). Vanaf de jaren 1950 verdwijnt het kostuum geleidelijk, deels omdat meer meisjes naar school gingen en daardoor minder interesse in borduurwerk hadden, deels doordat de materialen steeds schaarser werden (Sethom 1968: 110). Het complete kostuum bestaat uit tuniek met bijpassende broek en vestje, een hemd en hoofdtooi. Dit kostuum werd gedragen op de derde dag van het huwelijksritueel, de zogenaamde 'jelwa' dag, wanneer de bruid getoond wordt aan de familieleden, de huwelijkscontracten uitgewisseld worden en de inventaris van de bruidsschat opgemaakt. Tijdens haar eigen bruiloft droeg de bruid dit vestje met de broek (6353-2b) onder een tuniek (6353-1). Het vestje droeg zij met de broek, maar zonder de tuniek, ook tijdens andere gelegenheden. Vervaardiging Vest van bordeauxrood zijdevelours met borduursel in verguld zilverdraad en pailletten. Versiering in passementerie werk op basis van goudkleurig zilverdraad met daartussen pailletten. Het vest is vervaardigd door een professionele naaister (ma'allema), doorgaans waren deze van joodse afkomst (Stone 1985: 137, 180). Het borduren werd doorgaans door de bruid zelf gedaan, soms met hulp van haar vrouwelijke familieleden. Een meisje was maanden of zelfs jaren achtereen bezig om haar uitzet voor de bruiloft te vervaardigen. Meisjes die niet konden of wilden borduren, besteedden dit uit aan een ma'allema (Sethom 1968: 101-2).