Vrouwensarong

Sarongs als deze behoren traditioneel tot de adatkleding van de vrouw; alleen bij bijzondere gelegenheden worden ze gedragen. Op de Babar-eilanden worden de doeken, ondanks de opkomst van door handelaren aangevoerde westerse kledij, nog steeds - zij het in kleine aantallen - geweven. De grondstof voor de doeken is katoen. Zowel zelfgesponnen draden als fabrieksmatig gesponnen garens worden gebruikt. Voor het weefproces begint, worden de scheringdraden versierd dmv een uitsparingstechniek, het zg. ikatprocede. Met een roller/ophaler-getouw, met als kenmerk een rondgaande schering, worden de doeken geweven. Al het werk aan de sarongs wordt verricht door vrouwen en de doeken symboliseren in de samenleving dan ook typisch vrouwelijke zaken: ze staan voor vruchtbaarheid (bijv. als onderdeel van de bruidsschat), vrede (het werpen van een sarong tussen strijdenden betekent 'wapens weg') en 'koelte', een begrip dat staat voor een situatie waarin het leven kan gedijen. In talrijke mythen is de onderlinge verbondenheid van vrouwen en weefsels, en ook de aarde, verankerd. De kleurstelling van de doek kan als typisch Babarees worden beschreven. Op de Babar-eilanden is roodbruin, tezamen met blauw, een geliefde tint. Meer westelijk, op Kisar, voert rood de boventoon, terwijl op het oostelijk van Babar gelegen Tanimbar donkere kleuren als bruin en zwart overheersen.