Witte en bordeauxrode huipil met diamantmotieven

Deze huipil is in een trapweefgetouw geweven. De figuren zijn met een brokaat aangebracht. Een brokaat is een decoratieve techniek waarbij extra draden worden toegevoegd tijdens het weven zelf. Een huipil wordt uitsluitend door vrouwen gebruikt om de bovenkant van het lichaam (romp, schouders) te bedekken. Het betreft hier een lange witte baan stof, waarin twee vlakken met horizontale rode en zwarte strepen zijn aangebracht. De zwarte strepen worden onderbroken door gele vlekjes. De gele vlekjes vormen een ruitmotief als salmiakdropjes, op de rood-zwarte ondergrond. In Momostenango zijn de heupweefgetouwen praktisch helemaal vervangen door trapweefgetouwen. Ook deze huipil- stof is op een trapweefgetouw geweven, wat te zien is aan de grote, gelijke witte stroken, die als de rok klaar is, in de rok gestopt worden. Gekocht op de mercado de diario te Aguacatán voor Q 8,50. Momostenango bevindt zich in het departement van Totonicapán. In 2007 telde Momostenango een bevolkingsaantal van 109,445 inwoners, waarvan 108,179 tot de K´iche´ cultuur behoren. Er bestaan verschillende versies die de betekenis van de naam van Momostenango verklaren. De eerste versie gaat uit dat de naam afkomstig is van het Nahuatl, wat `versterkte plaats met veel idolen´ zou betekenen. Volgens de tweede versie zou de naam afkomstig zijn van het momostilla, momuztitlán of mumuztli, wat ´het altaar van de offers omringd door muren´ zou betekenen. Momostenango heeft een prehispaanse oorsprong. In de Popol Vuh wordt deze plaats genoemd met de naam Chuva Tzac. In 1575 schreef de kroniekschrijver Franciscano Fray Francisco over deze plaats, als behorend tot het klooster van Quetzaltenango. Tegenwoordig houdt de meerderheid van de bevolking zich bezig met de landbouw.