Witte quechquémitl van satijnzijde en met bloemmotief

Deze quechquemitl is vervaardigd van witte satijnzijde met ingeweven bloemmotieven en machinaal geborduurd met rood machinegaren. De twee naden tussen de rechthoekige stukken stof, de hals en de zomen zijn afgewerkt met een gestikte sierrand. Op de twee punten is een mand met bloemen geborduurd, op één van de manden bovendien twee vogeltjes. Een borduursel is een decoratieve techniek waarbij extra draden aan het weefsel worden toegevoegd. De quechquemitl is gemaakt in Chachahuantla, Nahua, en gekocht op de Zondagsmarkt van Acaxochitlan. In 1963 maakte Dr. Irmgard Weitlaner de volgende opmerking over de quechquemitl uit Chachahuantla: "(het zijn) blouses van katoenfabriek of popeline, uitgebreid geborduurd en versierd met draad. Rood is de meest aanwezige kleur. De borduursels zijn vervaardigd met een naaimachine. Het is een activiteit dat veel werk kost en het is ook duur! Een aantal blouses hebben draad uit vier dozen (iedere doos bevat 12 klosjes draad), andere blouses zijn het resultaat van combinaties van machinaal werk en pepenado (?)." "También usan quechquemitl de manta blanca o de "seda" con decoración roja en las orillas y costuras. Algunos tienen motivos florales en las puntas. Vimos muchos quechquemitl hechos en labor de crochet." In dit geval is het borstgewaad inderdaad niet van zijde maar van satijnzijde. Huipiles en quechquémitl (voor beide kledingstukken zijn geen goede equivalenten in de Nederlandse taal te vinden) zijn de traditionele kledingstukken bij uitstek van de Indiaanse vrouw in Mexico. De huipil is een in essentie eenvoudig rechthoekig, mouwloos kledingstuk dat de schouders en een deel van de armen bedekt en in de lengte tot op de heupen kan vallen, maar elders tot aan de enkels reikt. Met het dragen ervan worden vele aspecten van het sociale leven tot uiting gebracht. Dat geldt eveneens voor de quechquémitl dat in principe meer een schoudergewaad is. De verschillende huipiles en quechquémitl onderscheiden zich van elkaar naar vorm en toegepaste weef- en versieringstechnieken, evenals de omvang en aard van de decoratieve patronen en motieven - deze elementen hangen veelal samen met de eigen identiteit van de verschillende etnische groepen. Het is interessant te zien dat het verspreidingsgebied van beide kledingstukken in de 20ste eeuw nagenoeg geen overlap kent: als een groep zich kleedt met de huipil, ontbreekt de quechquémitl en omgekeerd. In de precolumbiaanse tijd was dit niet het geval en bestonden beide kledingstukken naast elkaar en werden in sommige gevallen zelfs over elkaar gedragen, zoals uit Mixteekse codices blijkt.