Sits in vrouwenkleding van de 18e eeuw

Sits kwam in de 17e eeuw voor het eerst naar Nederland, en begon vanaf het 3e kwart van de eeuw een rol te spelen. Omdat zowel Frankrijk en Engeland lange tijd (1681-1750 & 1721-1774 respectievelijk) zowel het importeren als het namaken van Indise sits verboden, floreerde de sits in eerste instantie vooral in Nederland. Sits was populair omdat het hele felle kleuren had, die bovendien wasecht waren, en het door het kalanderen van de stof een mooie glans kreeg. Het was in Europa lange tijd niet bekend hoe de kleurstoffen precies aan het katoen gehecht werden, dus dit katoen bracht een nieuwe, praktische stof die toch een luxe uitstraling had. Sits werd in eerste instantie vooral voor interieurs gebruikt, behang, gordijken, bekleding. Daarna won het populariteit in de neglige kleding van de hogere standen, die er bijvoorbeeld kamerjassen van maakten. De middenklasse volgde, en begon sits ook te gebruiken voor kleding buiten de deur. Er werden jakken en rokken van sits gemaakt, maar ook bijvoorbeeld de voering van zonhoeden, kroplappen en losse mouwen. Tegenwoordig vind je in Nederlandse museum ook zeer veel babykleding van sits, waarschijnlijk vaak hermaakt van dameskleding. Omdat je voor babykleding weinig stof nodig had kon het goed hergebruikt worden, en de wasechtheid van sits was handig bij kleine kinderen. Eind 18e eeuw raakte de sits bij de modedracht uit de populariteit. In de streekdrachten bleef men de stof echter doordragen, in sommige gevallen tot op de dag van vandaag.

In dit thema een verzameling van sitsen items gemaakt voor vrouwen, die een enorme variatie in kleur en bloempatronen laat zien.

Een uitgebreide post over sits (in het Engels) vind je ook op mijn blog: https://ateliernostalgia.wordpress.com/2017/06/01/chintz/

Bron: Sits, Oost-West relaties in Textiel (1987)