Hoofdbedekking

Materiaal: katoen, zijde Techniek: kantwerk voor de omlijsting van halsopening en armsgaten (die nooit voor dat doel gebruikt worden), drie delen waaruit de huipil bestaat zijn met verschillende diktes van de draad gewoon geweven op een heupweefgetouw. Met de zg. 'joining stitch' zijn de delen aan elkaar gezet met verschillende kleuren fijne zijden draad, afwisselend roze, blauw en geel. Het kant is met zwarte katoenen draad aan de stof bevestigd en wordt omrand door 3 banen (roze, blauw en gele) zijde, die in de kettingsteek gemaakt zijn. De "huipil de tapar" wordt alleen gebruikt als hoofdbedekking voor vrouwen en is identiek aan die welke in Tehuantepec bij feestelijke gelegenheden gedragen wordt. Bijna alle Indiaanse vrouwen dragen in Mexico een speciale met de hand geweven hoofdbedekking. Deze komt voor in allerlei soorten en maten; van een extra “quechquemitl” tot een vierkante doek die op het hoofd geknoopt wordt. Bij de Zoque van Tuxtla Gutiérrez dragen de vrouwen een speciaal kledingstuk, die “huipil de tapar” wordt genoemd. Deze “huipil” bestaat uit drie geweven stroken die met een siersteek aan elkaar zijn genaaid. De armsgaten en hals zijn omzoomd met fijn machinaal kant. Omdat deze “huipil” niet zoals elk ander kledingstuk wordt aangetrokken zijn de armsgaten te klein om daar echt armen in te steken. Er zijn drie manieren om de “huipil de tapar” te dragen: de dagelijkse dracht waarbij de “huipil” wordt dubbel gevouwen en op het hoofd gelegd, de zondagse dracht waarbij de “huipil” op het hoofd wordt gelegd en het kant van de halskraag op het voorhoofd rust, en beide mouwen langs het gezicht en op de schouders hangen. De derde manier lijkt om de zondagse dracht, maar dan worden de mouwen op het hoofd gevouwen. De “priostas”, oudere vrouwen die de fiestas organiseren, dragen de “huipil de tapar” op deze manier.