Het 'machine-denken' van de 19^de eeuw leverde veel vernuftige apparaten op, die het leven zouden vergemakkelijken en versnellen. Door uitvindingen als de McDowell patroontekenmachine en snelpatronen kon het werk van de naaister ook veel sneller worden gedaan.

De extremiteit van aangeboren lichaamsafwijkingen zwakt tegenwoordigd steeds verder af. Écht verdwijnen doet het echter nooit en ook op latere leeftijd kan door ziekte of een Bourgondische levensstijl het lichaam extra eisen stellen aan kleding. In zulke gevallen komt het vakmanschap van de kleermaker extra uit de verf.

Vroeger werd er geregeld gebruik gemaakt van allerlei losse hulpmiddelen om het lichaam te corrigeren. Tegenwoordig worden in de kleermakerij nog steeds foefjes toegepast om de gebruiker voor specifieke doeleinden zo ideaal mogelijk voor de dag te laten komen. Een vioolspeler gebruikt zijn kleding namelijk anders dan een ober.

Bij de keuze van het patroonsysteem is het belangrijk om te weten of de nadruk komt te liggen op uitstraling of op historische correctheid. Maar uiteindelijk is het 't belangrijkste hoe de maker ermee omgaat. Naast de technische systemen, blijft het maken van kleding vormgeving op het lichaam. En ieder lichaam is anders.