Geboren in een dorp waar er nog grote groepen vrouwen er voor kiezen een rok te dragen en in hoge uitzondering een broek (damesmodel!) blijf ik dit een interessant onderwerp vinden.
Ook al was mijn opvoeding niet zo streng, ik wist wel wat mijn vader het allerliefste zag. En mijn haar kort knippen en rood verven was toch ook een soort van test en een stap van losmaken. Vind je me dan nog wel goed genoeg?
Ik zoek meestal naar schoonheid en de voordelen van bepaalde keuzes, hoewel ik niet blind ben voor nadelen en dwang binnen religies.
Ik vertelde net nog in een interview voor een plaatselijke krant dat kleding en kunst extra talen zijn. En dat ik erover nadenk hoe ik een doel kan bereiken als ik dat al heb.
Als ik meer wil leren over en aan bijvoorbeeld leerlingen op een Reformatorische school kan ik met de kennis, o.a. door mijn opvoeding en de plaats waar ik geboren ben met respect voor de regels in een rok naar de school gaan. Ik heb dan niet het gevoel dat dat geen vrije keuze is. Of dat ik dan niet mezelf kan zijn.
Lastig vind ik wel waar een grens ligt in inspiratie. Wanneer iets niet meer kan of mag. Ik haal graag inspiratie uit kostuums waar dan ook vandaan. Het is niet altijd eenvoudig om te begrijpen wanneer iets nou nog net wel en wanneer net niet meer kan.
Over het algemeen kan je denk ik stellen dat oprechte interesse, vragen stellen en je meer dan oppervlakkig verdiepen een voorwaarde zijn. Best tijdrovend, en in mode niet de "gewone" weg.
De "kimono"jas die ik wil maken heeft zeker Japanse en Perzische invloeden. Die invloeden zijn regelmatig te zien geweest in de geschiedenis van de mode van onze eigen cultuur.
Ik ben toch maar een boek over Kimono's aan het lezen. Heel interessant trouwens, dus geen verloren tijd.
Ik weet bijvoorbeeld van kunstenaar India Flint dat ze heel voorzichtig is met invloeden vanuit de originele bewoners van Australië en andere culturen is.
Hoe gaan jullie hiermee om?
En weet je nog de tijd van Madonna en de vele kettingen met kruizen, deed je hier aan mee? Let je op wat er op een print op een shirt van je kinderen staat? Interessant onderwerp dus weer Modemuze!
Ten eerste wat een heerlijk onderwerp. De hele textiel wereld is in de ban van de Japanse Boro, ook werkkleding van vissers. Eindeloos hersteld en daarom een rijkdom aan verhalen over de mannen en de vrouwen die er in en aan werkten. Dit soort kleding uit Nederland vind ik nog inspirerender omdat het onze eigen wortels weergeeft. Dit is niet echt een aanvulling maar een vraag. De mannenkleding was eerst zwart en werd lichter door wassen, lichtinvloed van zon en zout en slijtage. Is er bekend waar de stof mee werd geverfd? (Ik verf zelf plantaardig en ben er erg in geinteresseerd, vooral omdat deels ook katoen gebruikt werd wat moeilijker te verven is behalve als er tannine houdende plantaardige verf werd gebruikt (galnoten, walnoot) Het naar bruin verkleuren zou dan ook logisch zijn. Ook vraag ik me af of de stof ook waterafstotend werd gemaakt. Wol die dicht vervilt raakt met ouder worden zal in eerste instantie vocht afstoten. Maar katoen in principe niet. Om dat op een schip voor visserswerk te gebruiken zou ik me kunnen voorstellen dat er olie of was zou worden gebruikt. Is daar meer van bekend? vr.gr. Marijke
Ik ben benieuwd, omdat ik voor mijn eigen collectie fair trade, duurzame bruidskleding die door gedragen kan worden op zoek ging naar tule die op zijn minst biologisch afbreekbaar zou zijn kwam ik uit bij een wat grovere fair trade organic katoenen tule en een fijne - organic zijden tule.
Is de tule die voor de mutsen gebruikt wordt van oudsher en misschien nog steeds van katoen? En is er bekend waar de winkelier de tule liet borduren of waar hij die inkocht?
Toen ik eerder zijde bruidskleding maakte heel wat jaren terug had ik echt Nottingham lace in de winkel. Ik heb er nog wat resten van.
Op de stoffenbeurs kwam ik ook een kantfabriek uit Duitsland tegen die ook (weer?) kant op katoenen tule maakt.
Door mijn werk voor een nieuw fair trade en duurzaam reismode merk hadden we het deze week over voeringen van herenjasjes. Vooral voor het dragen op safari en in de tropen. Ik vertelde de eigenaar Dieke over sous-bras en we bedachten dat we misschien toch een (ahimsa) zijde voering konden gebruiken als we met satijnkatoen zelf een (wat grotere) vorm van een sous-bras op de voering zouden zetten. In de plaats van een hele bio satijn katoenen voering die ook een optie was.
Hier een filmpje over de sous-bras. Ik gebruikte kleine witte voor mijn zijden bruidsjaponnen omdat transpiratie op mijn eigen japon na een paar jaar toch duidelijke vlekken veroorzaakt had ondanks stomen. https://www.youtube.com/watch?v=sqFawkDB4d0
en verder kwam ik met het zoeken naar een plaatje dit mooie onder-gevalletje tegen. sous= onder bra=bh. http://artikelen.foobie.nl/beauty-mode/12542-de-beste-sousbras-of-souscu...
Dank je voor jouw reactie Sofia, ik ga op facebook verder kijken. Ik ben namelijk heel benieuwd naar je eigen werk en hoe jij daarin je achtergrond verwerkt en ervaart. Ik lees graag meer over dit onderwerp.