Al vroeg in de geschiedenis van het breien in Nederland is er grote aandacht voor het breien van handschoenen. Niet bepaald het makkelijkste voorwerp om te breien. Pas vanaf de jaren 1920 wordt het gewoon voor welgestelde dames om gebreide bovenkleding te maken.
Van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat, van dijzak tot waaier, al eeuwenlang is een outfit pas klaar met de juiste accessoires. In deze driedelige blogserie wordt per dagdeel gekeken naar de vele ditjes en datjes die zorgen voor een geslaagde look.
Imagine IC en Modemuze sloegen vorig jaar de handen ineen – samen onderzochten ze het (im)materieel erfgoed van de koto in Nederlandse context. Op verzoek maakte Cheyenne Nelson (Studio NENE) een doek: een verzameling van de kennisoverdracht, maar ook te dragen als angisa. In dit blog neemt Cheyenne je mee in de reis naar dit eindproduct.
Koninklijke galaslepen? Alweer? Ik weet het… ik schreef er al tweemaal eerder een post over op het blog van Modemuze. Maar soms raak je niet uitgeschreven over een bepaald onderwerp!
Een 'modepop' is tegenwoordig een omschrijving voor volwassen - echte - mensen, die overdreven modieus gekleed zijn. En hoewel prinses Wilhelmina's pop Parisienne volgens de mode van toen gekleed ging, was de lol van het modieuze, volwassen kleden er wel snel vanaf. De pop, waar de prinses eerst heel blij mee was, werd al snel een modieuze doorn in het oog.
Al voor de officiële opheffing van het ambtskostuum van de burgemeester werd deze vaak niet meer gedragen. De ambtsketen is nog wel in gebruik en is door de Werkgroep Ambtsketen aangegrepen als een interessante ontwerpopdracht.
“Warning: Don’t look inside unless you like colour.” Niets is wit; alles heeft kleur. Wie kent ze niet, de kleurrijke en vrolijke kleren van Oilily? Zonder moeite wordt een eigen visie op de Staphorsterstip, een Japanse (kinder)kimono, een Schotse ruit of de Japonsche rock gecombineerd.
Veel voorwerpen in museale depots zijn losgeraakt van hun oorspronkelijke culturele context. Dat geldt misschien wel in het bijzonder voor Māori sieraden, de hei tiki in volkenkundige verzamelingen. Deze sieraden verbinden de drager met voorouders en bijzondere gebeurtenissen en verhalen uit het verleden.
Kunstenares Kate Bisschop-Swift (1834-1928) hield ervan om zich thuis te omringen met alles wat oud is of oud lijkt. Samen met haar echtgenoot Christoffel verzamelde ze antieke meubels, kunstvoorwerpen en snuisterijen, maar ook ramen en deurposten.
Meer dan 150 jaar lang heeft het dubieuze sprookje 'Alice in Wonderland' veel verschillende vormen aangenomen. In dit blog worden vijf voorbeelden van kostuums gerelateerd aan de paradoxale verhaallijn van Alice in Wonderland: enerzijds een weerspiegeling en anderzijds een vlucht van de maatschappij.
Van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat, van dijzak tot waaier, al eeuwenlang is een outfit pas klaar met de juiste accessoires. In deze driedelige blogserie wordt per dagdeel gekeken naar de vele ditjes en datjes die zorgen voor een geslaagde look.
Giftige stoffen, in de 19e eeuw waren ze al in de mode, maar ook vandaag de dag ontkomen we er niet aan. Ontwerper Dylan Eno maakte zijn eindexamenfilm met (giftige) japonnen uit de collectie van het Kunstmuseum Den Haag.
‘Americana’ is een reeks korte informatieve verhalen over de Amerikaanse mode cultuur in Los Angeles. De stand van zaken in de modewereld, modemusea en de subculturen van de stad vormen de rode draad. In het zevende deel van de blogpost ‘Americana’: Manet en mode.
