Vanaf de jaren 1920 wordt zonnebaden populair; een bruine huid werd een teken van welvaart, gezondheid, en jeugdige schoonheid. Mede hierdoor werd badkleding steeds minimaler.
Van 100 lagen natte kleding tot naaktzwemmen, en alles daartussenin. De afgelopen 150 jaar is zwemkleding een dramatische evolutie ondergaan, waarin het uiterlijk ervan balanceert tussen functionaliteit en zedelijkheid.
Naar het strand gaan betekende vroeger iets heel anders dan nu. Echt zwemmen kwam er niet van; om de zee in te gaan werd er gebruik gemaakt van speciale badkoetsen en men ging lange tijd naakt het water in.
Op warme zomerdagen trekken Nederlanders massaal naar het strand. Tegenwoordig kunnen vrouwen kiezen uit veel verschillende soorten badpakken en bikini’s. Het is lastig voor te stellen dat het in de 19de eeuw gebruikelijk was om in een volledig wandeltoilet naar de kust te gaan.
“Als costuums voor een science-fictionballet bijzonder geslaagd, op het Leidseplein zullen we er voorlopig niemand in zien” . Modejournalist Emmy Huf schreef deze woorden over de kostuums die Gijs Bakker en Emmy Van Leersum in 1970 showden. Misschien niet voor het Leidseplein maar in de danswereld waren de kostuums gelijk populair.
Van Fashion Victim naar Fashion Favourite; tijdens de laatste Paris Fashion Week ging het gesprek vaker over de zangeres Céline Dion dan over de shows. Sommigen spreken zelfs van een Céline Dionaissance. Hoe kwam deze wedergeboorte tot stand en waarom is hij belangrijk?
