Een paar jaar geleden was het een grote hit: een siliconen, vaak gekleurd, armbandje met een tekst erop. In De stijl van Zuidoost draagt Dennis zo'n armbandje. Er staan teksten van de kerk op. 'Het zijn gewoon bandjes van de kerk…' zegt hij als ik er naar vraag '…een aanmoediging van het dagelijkse leven'. Dat is het praktisch gezien ook; een simpel, plastic armbandje met wat woorden. Echter gaat het bij dit armbandje vaak niet om het letterlijke armbandje, maar om de betekenis van de tekst.
In 2008 gaf een vriend in Ghana mij zo'n armbandje. In de kleuren van de Ghanese vlag, met een tekst die ik mij niet meer kan herinneren. Ik hield het armbandje altijd om, tijdens het sporten, onder de douche, in de sauna. Dat kon ook. Het geleidt geen hitte (zoals mijn goudenarmbandjes), verkleurd niet snel en rekt mee, dus het is minder gevaarlijk. De tekst is in de loop van de jaren vervaagd, maar de kleuren zijn nog intact. Het armbandje voelde als een vriendschapsarmband; ik kreeg hem van een vriend en het dekte op dat moment een lading waar ik me goed bij voelde, ik was met plezier in Ghana. Toen ik een paar weken geleden aan het opruimen was vond ik het armbandje weer, ergens in een doos in de kast. Het simpele, goedkope, armbandje had ook voor mij een emotionele waarde. Ik heb hem niet weggegooid nadat ik hem niet meer droeg, ik heb hem bewaard.
De armbandjes zijn sinds de jaren ’80 bekend in het Westen. Ze worden ook wel ‘awareness armbandjes’ genoemd: armbandjes die een boodschap uitdragen. Het was het wielrenner Lance Edward Armstrong die in 2004 een armbandje ontwikkelde die erg bekend werd: het ‘Livestrong’ armbandje. Een geel siliconen armbandje waar de tekst ‘Livestrong’ ingeprent staat. Het armbandje is een initiatief van zijn Livestrong foundation: een stichting die zich inzet voor de oud-kankerpatiënten en familie van overledenen. Nike heeft het armbandje geproduceerd en het reclamebureau Wieden & Kennedy heeft hem in de markt gezet. De opbrengsten van het armbandje gaat naar sociale projecten en onderzoek rondom kanker.
Na het grote succes van Livestrong namen bands en populaire groepen al snel de bandjes op in hun merchandise, vaak ook gekoppeld aan een goed doel of een ideaal. Slim, want de productie en aanschaf is relatief goedkoop, wat betekent dat een grote achterban ze kan aanschaffen en bijdragen aan je (sociale) boodschap.
Zoals met veel stijlitems kreeg ook het siliconenarmbandje in 2003 een nieuwe betekenis. Het was een trending stijlitem en diverse groepen gingen ermee aan de haal. Het transformeerde onder de jeugd van een ‘awareness armbandje’ naar een armbandje waar een seksuele boodschap en -status mee gecommuniceerd werd; de kleur of manier van dragen communiceerde je waar je voor in was op seksueel vlak. Wanneer je paars droeg stond je open voor zoenen, rood stond voor en lapdance en die wie zwart droeg was klaar voor ‘de daad’. In 2013 werd het merk ‘MY single band’ erg populair in Amerika. Het was een merk dat het een siliconenarmbandje had ontwikkeld waarmee de drager uitdrukte dat hij/zij open staat voor een relatie. De oprichters wilde dat het armbandje eenzelfde functie ging hebben als de trouwring; laten zien wat je status is.
Afgelopen week droegen de vip bezoekers van Art X Lagos, een groot kunstevenement in Lagos (Nigeria), het polsbandje met de tekst ‘VIP Art X Lagos’. De organisatie had ze laten bedrukken voor dit speciale evenement, als duiding. Reguliere bezoekers kregen een ticket en de crew droeg een bedrukt T-shirt. De siliconenarmband is vandaag de dag een item die je gemakkelijk zelf kan ontwerpen. Diverse webshops bieden scherpe prijzen aan waartegen jij je eigen kan maken. Niet verrassend dus dat organisaties, zoals Art X Lagos en kerken, de armbandjes zelf maken.
De siliconenarmband was ruim tien jaar geleden een grote hit in Nederland. Velen van ons hebben er een gehad. Voor sommigen had het een diepe betekenis, voor anderen een emotionele waarde en voor weer anderen was het een stijlitem die je droeg want het was in de mode. De betekenis was destijds belangrijk, maar misschien iets minder belangrijk dan vandaag de dag omdat het óók een trend was. Het leek alsof iedereen er een maakte, met allerlei soorten teksten erop. Vandaag de dag lijkt dat minder het geval, vandaag de dag lijkt het vooral om de emotionele waarde te gaan.
Dennis draagt armbandjes van zijn kerk met bijbelteksten. Hij vertelt dat hij ze draagt als 'aanmoediging in het dagelijkse leven'. Hij vertelt dat het helpt bij een lastige dag. Als je je even niet lekker voelt, kijk je naar de bandjes en 'dan krijg je toch een beetje een bemoediging. Het is niks bijzonders, nou ja; wel bijzonder maar niks speciaals' sluit hij mee af. Dennis draagt het siliconenarmbandje niet vanwege het uiterlijk (of de trend), maar om hetgeen het voor hem betekent en de boodschap die het uitdraagt.
Aanvullingen
Vul deze informatie aan of geef een reactie
Reactie